Παραλειπόμενα από το "ντέρμπυ των αιωνίων" (RFU)

Αφήνουμε για λίγο το πάθος, την ένταση, το θέαμα, τη διαιτησία, τη φωνή και τις δηλώσεις και πιάνουμε το κομμάτι που δεν έλαχε της προσοχής που έπρεπε ούτε από εμάς (ως οπαδοί), ούτε από τους άλλους (ως δημοσιογραφοι).

Πρώτο γεγονός. Ως γνωστόν, οι μπάτσοι σε κάθε παιχνίδι (και κυρίως σε ντέρμπι) είναι παρόντες. Άλλοτε μόνο "μπλέδες" και άλλοτε και "ματάδες". Αυτό που μας έκανε εντύπωση το Σάββατο ήταν και τα μπατσόσκυλα. Όχι, μην μπερδεύεστε! Δεν μιλάμε για τα δίποδα "σκυλιά-φυλάτε-τα-αφεντικά-σας" που υπήρχαν ΜΟΝΟ έξω από τις θύρες (άντε και μία παραδίπλα...) των οργανωμένων αλλά για τους τετράποδους συναδέλφους τους, όπως βλέπετε και στη φωτογραφία. Τα μπατσόσκυλα λοιπόν ήρθαν να επιβεβαιώσουν αυτό που γράψαμε και παλαιότερα (http://rfu.blogspot.com/2010/02/blog-post_12.html). Και αν ο γερμανικός ποιμενικός (γνωστός και ως Ρεξ από το ομώνυμο αυστριακό αστυνομικό σίριαλ) της φωτογραφίας επέλεξε κυρίως να τρίβεται πάνω στο αφεντικό του, ένα άλλο -μετά τον πρώτο έλεγχο- δεν σταμάτησε να κάνει σβούρες μαινόμενο και γαυγίζοντας σε όποιον έβλεπε να πλησιάζει. Τέτοιες εικόνες συνηθίζαμε να τις βλέπουμε μόνο στο εξωτερικό και να βαυκαλιζόμαστε με το ρητό "Έλα μωρέ, στην Ελλάδα δεν πιάνουν αυτά...". Τώρα όμως που η "Ομάδα Αστυνομίας Σκύλων" είναι γεγονός -και δυστυχώς δεν θα μείνει μόνο στα γήπεδα- τι έχουμε σκοπό να κάνουμε; Και αν τα τουρνικέ στις θύρες μας τα δεχτήκαμε χωρίς το παραμικρό κιχ, θα κάνουμε το ίδιο και για την ολοένα και αυξανόμενη καταστολή; Ή μήπως θα περιμένουμε πότε θα δεήσει να γαμήσει και εδώ ο πρόεδρας;

Δεύτερο γεγονός. Οι επόμενες φωτογραφίες απεικονίζουν κάποια από τα φυλλάδια που μοιραζόταν ξανά (ίδιο σκηνικό και με Ρούμπιν) έξω από το γήπεδο. Προεκλογικά φυλλάδια όπως θα δείτε και μάλιστα της (ακρο)δεξιάς.

Ένας υποψήφιος με τον "μπουμπούκο" και άλλοι δύο με τον "Ομέρ Πριόνη". Μας λείπει το προεκλογικό φυλλάδιο του γιου του Κίτσιου (εδώ δεν υπήρξε καμία φωνή διαμαρτυρίας,φαίνεται επειδή δεν προσδιορίστηκε ως "γλάστρα") , ο οποίος είναι επίσης υποψήφιος με τον "Ομέρ Πριόνη".

Δεν γνωρίζουμε, αν οι πασόκοι και οι αριστεροί Παναθηναϊκοί σκέφτηκαν μια παρόμοια προεκλογική εκστρατεία. Δεν μας αφορά άλλωστε. Αυτό που μας αφορά είναι ότι κάποιοι προσπαθούν να κεφαλαιοποιήσουν την αγάπη και το πάθος μας. Μοιράζοντας φυλλάδια που αναγράφουν μόνο την ομαδική προτίμηση και όχι τις πολιτικές θέσεις τους, οι διάφοροι "Παναθηναϊκάρες" προσπαθούν να ψαρέψουν καμιά ψήφο. Η συντριπτική πλειοψηφία των φυλλαδίων κατέληξε όπως έπρεπε, σκισμένα και πατημένα στις λάσπες. Ωστόσο, οι ευθύνες βαραίνουν και εμάς. Όχι μόνο επειδή δεν τους βρίσαμε όπως θα έπρεπε (θες η καύλα του αγώνα, θες η αφηρημάδα, θες η λογική "έλα μωρέ ποιος ασχολείται με τους καμμένους") αλλά και επειδή δεν είναι λίγες οι φορές που προμοτάρουμε πράσινους υποψήφιους ανεξαρτήτου πολιτικής θέσης λες και αυτοί θα σώσουν την ομάδα. Όπως τότε που κάποιοι έλεγαν (και το χειρότερο είναι ότι το πίστευαν κιόλας!) ότι με την άνοδο της ΝΔ θα τελειώσει και η κόκκινη κυριαρχία λες και τα συμφέροντα αναγνωρίζουν από πολιτικές ιδεολογίες και οπαδικές φωνές.

ΥΓ. Για το νέο εκδοτικό ανέκδοτο που μοιράζεται δωρεάν έξω από τις θύρες και ακούει στο όνομα "Παναθηναϊκή" δεν θα μπούμε καν στον κόπο να σχολιάσουμε εκτενώς. Και μόνο όλο αυτό το γλείψιμο στον Πατέρα (ε, κάποιος έπρεπε να τα λέει από τη στιγμή που η "Derby" και η "Πράσινη" αντιπολιτεύονται) και στον Κακλαμάνη (εκλογές έρχονται, ο "Ομέρ Πριόνης" ξαναβάζει για δήμαρχος, γράφουμε και μια παπάρα ότι νοιάζεται για τον Βοτανικό) μας γυρίζει τα άντερα.

Radical Greens

(  http://rfu.blogspot.com/2010/11/blog-post_03.html )