Χθες πραγματοποιήθηκαν εκδηλώσεις μνήμης σε όλη την Ελλάδα για τη συμπλήρωση δύο χρόνων από την κρατική δολοφονία του 16χρονου Α. Γρηγορόπουλου. Οι εκτιμήσεις για την μεγάλη πορεία της Αθήνας, στην οποία βρέθηκα και μπορώ να κρίνω, κάνουν λόγο για 6.000-7.000 κόσμο.
Όλοι ξέρουμε ότι υπάρχουν οι μαλάκες-μπαχαλάκιδες-προβοκάτορες-ασφαλίτες (όπως θέλετε πείτε τους) που θα βρουν την ευκαιρία τους να τα γαμήσουν όλα. Την ίδια ευκαιρία βρίσκει και η αστυνομία... Χθες λοιπόν μετά από κάποια ντου των μπάτσων λίγο πριν τα Προπύλαια που προσπάθησαν να σπάσουν την πορεία πολύς κόσμος προσπάθησε να βρει καταφύγιο στο Πανεπιστήμιο και στην πλατεία μπροστά του κτηρίου που -τυπικά- αποτελεί άσυλο.
Εκείνες οι στιγμές ήταν πραγματικά απάνθρωπες όχι τόσο από πλευρά σωματικής βίας καθώς έχουν συμβεί και πολύ μεγαλύτερης έκτασης γεγονότα. Το γεγονός όμως ότι στην Ασκληπιού κατέβαινε μια διμοιρία των ΜΑΤ κι ενώ μια κοπέλα έκλαιγε παρακαλώντας να μη μας πετάξουν δακρυγόνα αυτοί της απάντησαν με χειρονομίες και φυσικά δακρυγόνα. Αντιστοίχως και λίγες στιγμές αργότερα ενώ τα πράγματα είχαν ηρεμήσει ή έτσι φαινόταν, έκαναν ντου και από τις δύο πλευρές του Πανεπιστημίου πατώντας σε σημείο ασύλου πετώντας χημικά και αντικείμενα (οι χειρονομίες είναι must) πιάνοντας μάλιστα μια κοπέλα την οποία ξυλοκόπησε ένας μπάτσος με το γκλοπ βίαια.
Για κάποιους ίσως αυτά να είναι συνηθισμένα γεγονότα και δε διαφωνήσω απλά ήθελα να πιάσω την ευκαιρία της χθεσινής πορείας και να αναφερθώ για άλλη μια φορά στις "ανθρώπινες" μεθόδους της ελληνικής αστυνομίας.
A.C.A.B.
Υγ: Αυτό είναι ένα Παναθηναϊκό blog, αλλά και ο Παναθηναϊκός και ο οπαδισμός είναι κομμάτια της κοινωνίας τα οποία δεν είναι τα μοναδικά. Έτσι δε γινόταν να μην ανεφερθώ σ' αυτά τα γεγονότα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου